Het woord gevel komt oorspronkelijk van het Italiaanse woord „facciata, en wordt gedefinieerd als de buitenkant of alle buitenvlakken van een gebouw. De term wordt vaak gebruikt om alleen naar de hoofd- of voorkant van een huis te verwijzen. Een gevel is de buitenmuur of gevel van een gebouw, en het gaat meestal om ontwerpelementen zoals het opzettelijk plaatsen van ramen of deuren. Afhankelijk van de bouwstijl hebben deze elementen een bepaalde volgorde.
Hoewel het woord „gevel” elke buitenmuur van een gebouw met een ontwerpelement kan betekenen, verwijst het vaak naar de voormuur met een ingang. Vaak heeft de voorgevel een meer uitgebreide of speciale architecturale behandeling dan de rest van de structuur. Een gevel kan imposant, decoratief of eerder eenvoudig zijn. Een gevel van een gebouw verwijst naar één zijde, normaal gesproken de voorkant van een bouwconstructie.
Het is een van de meest integrale onderdelen van het algehele ontwerp van de structuur, omdat het er een unieke persoonlijkheid en karakter aan toevoegt. Een gevel van een gebouw kan verschillende vormen en maten hebben, in feite is het een van die stukken van de structuur die de architect de kans biedt om te experimenteren en zijn talent te laten zien en zijn creaties tot leven te brengen. Na pleisterwerk of metselwerk wordt het proces dat een beschermend effect heeft op de buitenkant van het gebouw gevel genoemd. Een gevel is de voorkant of het gezicht van alles, vooral een gebouw.
Een cedilla-accentteken onder de c vertelt ons dat we de c moeten uitspreken als een s en niet als een k zoals fuh-sod in plaats van fuh-kade. Gevel of gevel is een veel voorkomend woord, dus het is handig om de definitie te kennen en hoe deze wordt gebruikt. Het „schoorsteeneffect” dat zich in de luchtspouw voordoet, betekent dat hete lucht via de bovenkant van de gevel stijgt en naar buiten komt. De onderstaande schrijfprompts vragen studenten om de gevel van een gebouw ontworpen in een specifieke bouwstijl te analyseren en de vragen die volgen te beantwoorden.
De westelijke gevel van de kathedraal van Notre Dame de Paris heeft meerdere niveaus ramen en twee hoge torens. Sommige grote moderne gebouwen hebben gevelsystemen, geconstrueerde stukken die decoratie en milieuvoordelen bieden (zoals betere energiebesparing). Hoewel schilderen en modificeren nodig zijn om andere gevelsystemen te reinigen, zijn water en doek voldoende voor het reinigen van metalen gevelelementen. Metalen gevelbekledingsproces wordt toegepast door vlakke of patroonpanelen gemaakt van materialen zoals aluminium of staal op de buitenmuren te monteren.
Deze classificatie omvat gevels die traditionele bouwmaterialen gebruiken zoals baksteen, steen, hout, keramiek, pleisterwerk, enz. De water- en vochtbestendigheidverhouding van het metalen gevelsysteem en de water- en vochtbestendigheid van het piepschuimmateriaal verschillen van elkaar. Over de hele wereld hebben hedendaagse architecten opvallende gevels ontworpen met wilde texturen, gedurfde kleuren en extreme asymmetrie. In vergelijking met andere soorten gevels zorgen lichtgewicht gevels voor minder warmte- en geluidsisolatie en hebben ze hogere onderhoudskosten op middellange en lange termijn. Kleigevels zijn niets anders dan de panelen gemaakt van terracotta die op de buitenmuren of gevel van elk gebouw kunnen worden bekleed.
Elk element van de gevel van de Notre Dame werd doelbewust geplaatst en als geheel geeft het een krachtig statement weer over de rol van de kerk in de samenleving in die tijd. Gevelsystemen hebben beschermende eigenschappen tegen zowel het gebouw als het interieur van het gebouw tegen de straling en UV-stralen.
